Een groot voordeel van het leven als Digital Nomad is dat je niet de beperkingen hebt van op vakantie zijn. Ik kan overal, ook onderweg, mijn werk doen dus ik hoef nooit binnen een afgesproken tijd weer terug te zijn. Om die reden is het een optie om langzamer te reizen en dus te kiezen voor de trein in plaats van het vliegtuig.
Na het opzeggen van mijn huur, in aanloop naar mijn vertrek naar Thailand, was Londen de eerste bestemming waar ik als Digital Nomad aan de slag ging. En omdat ik uitgebreid de tijd had koos ik er deze keer voor om met de trein naar Londen te reizen. Hieronder vind je mijn verslag over de ervaring met met Eurostar naar de Britste hoofdstad te reizen.
[toc]
In het kort, mijn ervaring met Eurostar naar Londen
Als ik een korte samenvatting moet geven dan kom ik niet verder dan te zeggen dat ik gemengde gevoelens heb bij mijn ervaring met Eurostar. De reis verloopt prima, het personeel is vriendelijk en het is een bijzondere ervaring om met de trein naar een vliegtuig-bestemming te vertrekken.
Daar staat wel tegenover dat de reis veel langer is dan het vliegtuig, de prijs is ook flink hoger en het comfort van de trein is van het niveau Ryanair. Ik ben met 1.95m vrij lang, maar de beperkte beenruimte betekende dus ruim 4 uur klem zitten tussen 2 stoelen. Dat gebrek aan beenruimte heb ik bij Ryanair ook, maar dan is het wel 3 uur minder lang.
De bagage die ik mee mocht nemen was wel een verademing. Niet alleen het gewicht, maar ook het feit dat ik (binnen de Brexit regels) alles mee mocht nemen. Met het ticket wat ik had mocht ik zelfs twee grote koffers mee aan boord nemen en na aankomst hoef je niet te wachten tot je ingecheckte bagage is uitgeladen, je loopt direct met je spullen het station uit.
Toch zijn er voor mij maar weinig voordelen op dit traject t.o.v. het vliegtuig. Er rijden maar 3 rechtstreekse treinen vanaf Amsterdam, dus de keuze is beperkt. Als je niet heel ver van te voren boekt dan is de trein erg duur. En door de verplichting om 90-120 minuten voor vertrek in de Eurostar terminal te zijn vervalt ook daar het voordeel tegenover het vliegtuig.
Al met al heb ik een prima reis gehad met Eurostar vanaf Amsterdam Centraal naar Londen St Pancras. Maar het gebrek aan comfort, de lange reistijd en vooral de hoge prijs zorgt ervoor dat het vliegtuig naar Londen toch vaak een betere deal is. Of is vliegen gewoon te goedkoop..?
Heen: vertrekken vanaf Amsterdam Centraal
Na het boeken van mijn ticket kreeg ik het advies om 120 minuten voor vertrek op Amsterdam Centraal aanwezig te zijn. En niet zomaar op het station, maar bij de Eurostar terminal aan het einde van spoor 15. Toen ik op het station aankwam, op tijd voor die 120 minuten, moest de trein eerder nog vertrekken. Het perron was op dat moment dus afgesloten en ik moest wachten tot de trein vertrokken was.
Tijdens het wachten bleek wel dat het inderdaad noodzakelijk is om op tijd aanwezig te zijn. Al was het daar uiterlijk 60 minuten voor vertrek i.p.v. 120. Maar iedereen die toen aankwam voor de eerstvolgende trein was te laat en mocht niet meer mee. Inchecken, security en grenscontroles waren tenslotte al gesloten.
Toen het perron vrijgegeven werd kwam er vooral nog meer wachten, want ondanks het dringende advies om 2 uur voor vertrek aanwezig te zijn gebeurt er niets tot 90 minuten voor vertrek. Het inchecken voor de trein, de security check en de grenscontroles verliepen vrij soepel. Ook al is ruimte voor security in de Amsterdamse terminal zo klein dat er snel chaos en opstoppingen ontstaan.
Hierna begon het lange wachten op de aankomst van de trein. Tijdens het wachten kun je in Amsterdam niets, er is alleen een koffie/thee automaat en een automaat met snoep/frisdrank. Geen duty free, geen normaal eten, dat moet je allemaal voor vertrek regelen en meebrengen door de security check. Naar mate er meer mensen kwamen bleek wel dat het belangrijk is om vroeg te zijn, althans als je niet op de grond wil zitten.
De trein wordt maar half gevuld in Amsterdam, maar als die halve trein volgeboekt is dan zijn er veel te weinig zitplekken in de Eurostar terminal voor iedereen die moet wachten.
Het boarden van de trein verliep soepel en, in tegenstelling tot het vliegtuig, was er meer dan genoeg ruimte voor iedereen om de bagage op te bergen. De lange reis naar Londen kon eindelijk beginnen. Ik kwam er al snel achter dat er nauwelijks beenruimte was en dat ik dus al die tijd klem zou zitten, niet de beste eerste indruk van de trein. In de trein is het nog verplicht om een mondkapje te dragen, maar handhaving hierop is erg selectief en beperkt.
De reis zelf verliep vrij soepel, met gratis wifi die niet wilde verbinden en een bizar lange stop in Brussel. De trein staat daar een half uur stil, naar wat het lijkt voor niks omdat iedereen binnen een paar minuten aan boord is.
Tegen de tijd dat we bij de Kanaaltunnel arriveren is het al lang donker buiten en is er geen verschil tussen de buitenwereld en de tunnel zelf. Na zo’n 25 minuten rijdt je het Engelse platteland binnen en gaat de reis in hoog tempo door in de richting van Londen. Het laatste stuk na Stratford International gaat opnieuw door een tunnel, waar je pas uitkomt vlak voor St Pancras.
Na een niet al te comfortabele zit van ruim 4 uur komt de trein aan op Londen St Pancras International. Na het volgen van de bordjes en door de douane controle sta je binnen een paar minuten vanuit de trein in het hart van Londen.
Terug: vertrekken vanaf Londen St Pancras International
Voor de terugreis vanuit Londen stond er op het ticket om 60-90 minuten voor vertrek aanwezig te zijn. In dit geval ben ik voor de 90 minuten gegaan omdat ik eerder al had gezien hoe lang de rijen kunnen worden voor de kaartcontrole en security. Er vertrekken vanaf St Pancras veel meer Eurostar treinen en die naar Parijs vertrekt maar een paar minuten eerder dan die naar Amsterdam.
Het hele proces verliep hier gevoelsmatig een stuk soepeler. De kaartcontrole werkte met poortjes en er was veel meer ruimte voor security waardoor er minder chaos ontstond en je rustig je spullen weer van de band kon pakken. Na security ga je hier door de Britse en Franse grenscontroles waarna je in de terminal moet wachten tot je trein aangekondigd wordt.
De terminal op Londen St Pancras is een stuk beter uitgerust dan die in Amsterdam. Hier zijn wel winkels, en je kunt hier bij Pret a Manger nog iets normaals te eten halen. Al heb je ook hier de mogelijkheid om je eigen eten vooraf te kopen en mee te nemen door security. Lang leve reizen zonder strenge vliegtuig regels.
Zo’n 3 minuten voor mijn trein naar Amsterdam zou vertrekken, vertrok er ook een trein naar Parijs. Met twee volle treinen in een paar minuten tijd was het ook in deze veel grotere terminal erg druk. Zo druk dat ook hier opnieuw een hoop mensen moesten staan, of op de grond moesten zitten. Met de prijs die Eurostar vraagt vind ik dit nog steeds een bijzondere situatie.
Het voordeel van reizen in deze richting is dat de trein langzaam steeds leger wordt, tot aan Rotterdam. Ik had de stoel naast mij al vrij en na Brussel kon ik verhuizen naar een lege 4-zits. Dat maakt de ervaring van deze reis toch anders. Ook al is de beenruimte nog steeds beperkt en is de ruimte in een 4-zits nog minder wanneer er iemand tegenover je zit.
Ik vertrek nu met daglicht uit Londen en krijg een mooi beeld van de Engelse countryside, toch een groot voordeel t.o.v. het vliegtuig. Ook een kleine vertraging oplopen door koeien op de hogesnelheidslijn is een verhaal dat je met het reizen via de lucht niet kan vertellen.
Na een reis die iets korter is dan op de heenweg, de stop in Brussel is minder lang, kom ik ’s avonds laat weer aan op spoor 15 in Amsterdam. In dit geval handig omdat ik opgehaald word op de Kiss n Ride aan de achterkant van het station.
Wil je goedkope treinkaartjes naar Londen? Boek dan ver van te voren, hoe dichter bij vertrek hoe duurder de treinkaartjes voor de Eurostar worden.
Mijn eerste ervaring met slow travel
In de tijd dat ik nog in loondienst werkte, en moest bedelen of ik mijn vakantiedagen op mocht nemen, koos ik altijd voor de snelste vorm van reizen. Een zeer beperkt aantal vakantiedagen betekent zo snel mogelijk op bestemming zijn om zoveel mogelijk tijd daar door te brengen. Maar dat hoeft gelukkig niet meer…
Ondanks mijn matige ervaring met Eurostar is het principe van slow travel wel goed bevallen. Afhankelijk van de tijd waarop je reist krijg je meer te zien van een land en bij de meeste treinen ontbreekt de hectiek van het vliegtuig. Voor de reis van Bangkok naar Chiang Mai in Thailand ben ik ook zeker van plan om de trein te nemen. Mogelijk zelfs de nachttrein, scheelt weer een hotelovernachting en laat overdag meer tijd over.
Ook het feit dat reizen per trein duurzamer is voelt erg prettig. Al ben ik wel zo eerlijk om te zeggen dat het vliegtuig toch wint als het prijsverschil te groot wordt.
Conclusie, met de trein naar Londen, of toch niet?
Slow travel bevalt wel, maar de reis met de trein naar Londen? Ik heb er gemengde gevoelens bij, de ervaring is leuk, het kunnen meenemen van extra bagage ook en ik heb vroeg geboekt zodat ik goedkope tickets had. Maar daar blijft het dan wel bij.
Het comfort van de Eurostar trein is niet beter dan die van een economy class stoel, het comfort in de terminal in Amsterdam is ronduit slecht en de verplichting om 60-90 minuten voor vertrek bij de terminal te zijn haalt ook het gemak van de trein onderuit. Tel daar bij op dat je in de tijd die je onderweg bent ook vanaf Amsterdam naar het centrum van Londen kunt vliegen inclusief reizen van/naar het vliegveld.
Dan is Eurostar gewoon een niet al te beste deal. Ik zou het zeker nog een keer doen, maar het vliegtuig blijft voorlopig een betere deal op prijs, flexibiliteit en comfort. Tijd om het vliegtuig duurder te maken of de trein comfortabeler..?
